Hoofdstuk 12 Kijk uit met verminderen

Veel gebruikers proberen te minderen als een tussenstap naar stoppen, of als een poging om het “kleine monster” te beheersen. Sommigen raden aan om te minderen of een ‘pornodieet’ te volgen als opkikker. Maar minderen als een stap naar stoppen is fataal. Het zijn juist deze pogingen om te minderen die ons gevangen houden voor de rest van ons leven. Vaak volgt minderen op mislukte pogingen om te stoppen. Na enkele uren of dagen van onthouding zegt de gebruiker bijvoorbeeld:

“Ik kan de gedachte niet aan om naar bed te gaan zonder mijn online harem te bezoeken, dus vanaf nu gebruik ik alleen nog maar eens in de vier dagen porno of ruim ik mijn collectie van ‘slechte porno’ op. Als ik dit pornodieet kan volgen, kan ik het zo houden of zelfs nog verder minderen.”

Hierdoor gebeuren er een aantal verschrikkelijke dingen:

Ze zitten vast in de slechtste situatie: nog steeds verslaafd aan internetporno en houden het monster in leven, niet alleen in hun lichaam maar ook in hun geest.
Ze wensen hun leven voorbij terwijl ze wachten op de volgende sessie.
Voorheen, als ze hun harem wilden bezoeken, openden ze hun browser en verlichtten ze in ieder geval deels hun ontwenningsverschijnselen. Nu, naast de normale stress van het leven, veroorzaken ze zichzelf bijna voortdurend ontwenningsverschijnselen, waardoor ze nog ongelukkiger en chagrijniger worden.
Tijdens het gebruik genoten ze eigenlijk niet van de meeste sessies en realiseerden ze zich niet dat ze een supernormale prikkel gebruikten. Het was automatisch; de enige harembezoekjes waar ze van genoten, waren die na een periode van onthouding. Nu ze een uur langer wachten met elk harembezoek, ‘genieten’ ze van elk bezoek meer. Hoe langer ze wachten, hoe meer ‘genot’ elke sessie lijkt te bieden, omdat het ‘genot’ in een sessie niet in de sessie zelf zit — het is het einde van de onrust veroorzaakt door de drang — of het nu een lichte fysieke drang is of mentaal gemopper. Hoe langer het lijden, hoe ‘genotvoller’ elke sessie wordt.

De grootste moeilijkheid bij het stoppen is niet de neurologische verslaving, die is gemakkelijk te overwinnen. Gebruikers stoppen zonder moeite bij verschillende gelegenheden — het overlijden van een geliefde, familie- of werkzaken, enzovoort. Ze gaan bijvoorbeeld tien dagen zonder toegang en het stoort hen niet. Maar als ze dezelfde tien dagen zouden doorgaan terwijl ze toegang hadden tot porno, zouden ze hun haren uit hun hoofd trekken.

Veel gebruikers krijgen kansen tijdens hun werkdag en onthouden zich, of ze lopen langs winkels zoals Victoria’s Secret of zwembaden zonder al te veel ongemak. Velen onthouden zich als ze tijdelijk op de bank moeten slapen om ruimte te maken voor een bezoeker, of zelf op bezoek zijn. Zelfs in Go-Go bars of op nudistenstranden zijn er geen rellen geweest. Gebruikers zijn bijna opgelucht als iemand of iets zegt dat ze geen porno kunnen kijken. In feite krijgen gebruikers die willen stoppen een geheim genoegen van lange periodes zonder harembezoeken, wat hen hoop geeft dat ze er misschien op een dag nooit meer naar verlangen.

Het echte probleem bij het stoppen is de hersenspoeling, de illusie dat internetporno een soort steunpilaar of beloning is en dat het leven nooit meer hetzelfde zal zijn zonder. Verre van je afkeer van internetporno te vergroten, zorgt minderen er alleen voor dat je je onzeker en ellendig voelt, en overtuigt het je ervan dat het kostbaarste op aarde het nieuwe filmpje is dat je hebt gemist, en dat je nooit meer gelukkig zult zijn zonder het te zien.

Er is niets zieliger dan de gebruiker die probeert te minderen en onder de illusie lijdt dat hoe minder porno ze kijken, hoe minder ze hun online harem willen bezoeken. Het tegenovergestelde is waar — hoe minder ze kijken, hoe langer ze ontwenningsverschijnselen ervaren en hoe meer ze ‘genieten’ van de verlichting ervan. Ze merken echter dat hun favoriete genre niet meer voldoet. Maar dat stopt hen niet: als de tube-sites zich alleen op één ster of één genre zouden richten, zou geen enkele gebruiker meer dan één keer gaan.

Moeilijk te geloven? Wat is het moeilijkste moment van zelfbeheersing? Wachten op vier dagen en dan een hoogtepunt bereiken. Wat is dan het meest kostbare moment voor de meeste gebruikers op een vierdaags pornodieet? Precies, hetzelfde hoogtepunt na vier dagen wachten! Geloof je echt dat je masturbeert om van het orgasme te genieten, of is de rationelere uitleg dat je de ontwenningsverschijnselen moet verlichten onder de illusie dat je er recht op hebt?

Het verwijderen van de hersenspoeling is essentieel om de illusies over porno te doorbreken voordat je die laatste sessie beëindigt. Tenzij je de illusie dat je ervan geniet hebt verwijderd voordat je dat venster sluit, kun je het daarna niet bewijzen zonder weer verslaafd te raken. Wanneer je met je cursor boven bladwijzers en opgeslagen afbeeldingen zweeft, vraag jezelf dan af waar de glorie in deze handeling zit. Misschien geloof je dat alleen bepaalde clips van goede smaak zijn, zoals die met gebruikelijke of favoriete thema’s. Als dat zo is, waarom de moeite nemen om andere video’s of thema’s te bekijken? Omdat je eraan gewend bent geraakt? Waarom zou iemand zich bewust in de war brengen en zichzelf verkwisten? Niets is anders na een maand, dus waarom zou een pornoclip anders zijn?

Je kunt dit zelf testen. Zoek die hete clip van vorige maand om te bewijzen dat het anders is. Zet dan een herinnering en bekijk dezelfde clip na een maand zonder porno. Het zal (bijna) dezelfde reactie oproepen als vorige maand. Dezelfde clip zal anders aanvoelen na een sociaal evenement waarin je werd afgewezen of getest door een potentiële partner. De reden is dat de verslaafde nooit volledig gelukkig kan zijn als het kleine monster ontevreden blijft.

Waar komt tevredenheid dan in beeld? Het is gewoon dat ze zich ellendig voelen als ze hun ontwenningsverschijnselen niet kunnen verlichten. Het verschil tussen wel of geen porno kijken is het verschil tussen gelukkig en ellendig zijn. Daarom lijkt internetporno beter te zijn. Gebruikers die ’s ochtends meteen hun sites bezoeken voor porno, zijn ellendig of ze het nu kijken of niet.

Minder kijken werkt niet alleen niet, het is de ergste vorm van marteling. Het werkt niet omdat de gebruiker aanvankelijk hoopt dat door steeds minder in de gewoonte te vervallen, ze hun verlangen om porno te kijken zullen verminderen. Het is geen gewoonte, het is een verslaving. De aard van elke verslaving is dat je steeds meer wilt, niet minder. Om te minderen, moet de gebruiker dus de rest van zijn leven wilskracht en discipline uitoefenen. Dus minderen betekent voor altijd wilskracht en discipline. Stoppen is veel makkelijker en minder pijnlijk; er zijn letterlijk tienduizenden gevallen waarin minderen is mislukt.

Het probleem met stoppen is niet de dopamineverslaving, die is gemakkelijk te beheersen. Het is de misvatting dat porno je plezier geeft, aanvankelijk veroorzaakt door hersenspoeling voordat we begonnen met kijken, en verder versterkt door de daadwerkelijke verslaving. Alles wat minderen doet, is de misvatting verder versterken, tot het punt waarop porno hun leven volledig beheerst en hen ervan overtuigt dat het kostbaarste op aarde hun verslaving is.

De enkele gevallen waarin het wel lukt, worden bereikt door een relatief korte periode van minderen, gevolgd door abrupt stoppen. Deze gebruikers stopten ondanks het minderen, niet dankzij. Het enige wat het deed was de pijn verlengen; mislukte pogingen lieten gebruikers nerveuze wrakken achter en nog meer overtuigd dat ze voor altijd verslaafd zijn. Dit is meestal genoeg om ze terug te laten keren naar hun online harem voor plezier en steun, of in ieder geval voor een volgende periode voor de volgende poging.

Minder kijken helpt echter wel om de nutteloosheid van porno te illustreren, en laat duidelijk zien dat harembezoeken na perioden van onthouding niet plezierig zijn. Je moet je hoofd tegen een muur slaan (ontwenningsverschijnselen lijden) om het fijn te maken bij het stoppen. De keuzes zijn daarom:

Het leven lang minderen en zelfopgelegde marteling ondergaan, waar je toch niet toe in staat zult zijn.
Jezelf steeds meer martelen voor het leven, wat zinloos is.
Aardig zijn voor jezelf en helemaal stoppen met porno.

Een ander aspect dat minderen duidelijk maakt, is dat er geen sprake is van een enkel of af en toe harembezoek. Internetporno is een kettingreactie die de rest van je leven zal duren, tenzij je een positieve poging doet om deze te doorbreken.

Onthoud: Minderen zal je naar beneden halen.