Hoofdstuk 29 Twijfel

De strijd is niet tegen gebruikers, maar tegen de val van de porno-industrie, en die strijd voer ik simpelweg omdat ik er plezier in heb. Elke keer dat ik hoor over een gebruiker die ontsnapt uit die gevangenis, voel ik een enorme voldoening. Maar dit plezier gaat niet zonder de nodige frustratie, vooral veroorzaakt door twee categorieën pornogebruikers. Ondanks de waarschuwing in het vorige hoofdstuk, ben ik telkens weer verbaasd over het aantal mensen dat het gemakkelijk vindt om te stoppen, maar later opnieuw verslaafd raakt en dan niet meer succesvol kan stoppen.

Het is alsof je iemand uit een moeras trekt die tot aan hun nek erin zit en op het punt staat om kopje onder te gaan. Je helpt ze eruit, en ze zijn dankbaar, maar zes maanden later duiken ze recht terug het moeras in. Gebruikers die het gemakkelijk vinden om te stoppen en opnieuw beginnen, vormen een speciaal probleem. Maar als je eenmaal vrij bent, ALSTUBLIEFT, MAAK NIET DEZELFDE FOUT. Ze denken dat mensen opnieuw beginnen omdat ze nog steeds verslaafd zijn en de dopamine missen. In werkelijkheid vinden ze het zo makkelijk om te stoppen dat ze hun angst voor porno verliezen. Ze denken: “Ik kan wel een keertje kijken, en zelfs als ik weer verslaafd raak, zal het makkelijk zijn om te stoppen.”

Helaas werkt het zo niet. Het is gemakkelijk om te stoppen met porno, maar onmogelijk om de verslaving te beheersen. Het enige dat essentieel is om te stoppen, is het niet gebruiken van porno.

Mensen keren meestal terug naar porno omdat ze het “gemakkelijke” in EasyPeasy verkeerd begrijpen. Stel je iemand voor die op de koude betonnen vloer van een ijskoude kamer zit. Aan de overkant is een raam dat een perfecte lentedag buiten toont — bomen die zachtjes wiegen, vogels die fluiten — en naast het raam is een niet-vergrendelde deur.

Is het moeilijk om uit die koude kamer te komen? Nee! Is ontsnappen moeilijker dan blijven? Natuurlijk niet! (In feite is het zelfs iets makkelijker omdat je lichaam in beweging komt). Waarom zou iemand met gezond verstand zichzelf in zo’n situatie brengen, zichzelf maanden of jaren van frustratie veroorzakend, tenzij ze zijn misleid?

EasyPeasy schuift de gordijnen opzij zodat de gebruiker duidelijk naar buiten kan kijken. Hierdoor neemt easypeasy misverstanden weg over hoe verschrikkelijk het buiten kan zijn en hoe oncomfortabel de gebruiker in de kamer is.

De andere categorie van frustrerende gebruikers zijn degenen die te bang zijn om de poging te wagen om te stoppen, of wanneer ze dat wel doen, vinden dat het een grote worsteling is. De belangrijkste moeilijkheden lijken de volgende te zijn:

Faalangst.

Er is geen schande in mislukken, maar het niet proberen is puur domheid. Zie het zo: je verschuilt je voor niets. Het ergste wat kan gebeuren is dat je faalt, in welk geval je er niet slechter aan toe bent dan nu. Bedenk eens hoe geweldig het zou zijn om te slagen. Als je de poging niet waagt, heb je al gegarandeerd dat je faalt.

Angst voor pijn en angst om ellendig zijn.

Maak je geen zorgen, denk gewoon: wat voor verschrikkelijks zou er kunnen gebeuren als je nooit meer porno zou kijken? Absoluut niets. Vreselijke dingen zullen gebeuren als je dat wel doet; lees de opmerkingen over Pascal’s gok opnieuw. In ieder geval wordt de paniek veroorzaakt door dopamine en zal die snel verdwijnen. De grootste winst is dat je van die angst af bent. Denk je echt dat gebruikers bereid zijn om de vervagende penetraties, onbetrouwbare seksuele prestaties, of het illusoire genot dat ze krijgen van porno te accepteren? Als je in paniek raakt, zal diepe ademhaling helpen. Als je bij andere mensen bent en ze werken je op de zenuwen, ontsnap dan naar de garage, een lege kantoorruimte of ergens anders.

Als je wilt huilen, schaam je dan niet. Huilen is de natuurlijke manier om spanning te verlichten. Niemand heeft ooit goed gehuild zonder zich daarna beter te voelen. Een van de vreselijke dingen die we jonge mannen aandoen, is hen aanleren niet te huilen. Je ziet ze proberen de tranen tegen te houden, maar kijk naar de kaak die op elkaar klemt. We leren onszelf om geen emoties te tonen, maar mensen zijn niet bedoeld om emoties binnen te houden. Schreeuw, roep of heb een driftbui. Schop tegen iets aan. Zie je strijd als een bokswedstrijd die je niet kunt verliezen. Niemand kan de tijd stoppen; elk moment dat verstrijkt, sterft dat kleine monster in jou. Geniet van je onvermijdelijke overwinning.

Het niet volgen van de instructies.

Ongelooflijk, sommige gebruikers zeggen dat de methode voor hen niet werkte. Ze beschrijven dan hoe ze niet alleen één instructie negeerden, maar praktisch allemaal. Ter verduidelijking zijn deze samengevat als een checklist aan het einde van dit hoofdstuk.

Niet begrijpen van van de instructies. De voornaamste problemen lijken deze te zijn:

“Ik kan niet stoppen met denken aan porno.”

Natuurlijk kun je dat niet, en als je het probeert, creëer je een fobie en word je ellendig. Het is net als proberen in slaap te vallen: hoe harder je het probeert, hoe moeilijker het wordt. Het maakt niet uit of je negentig procent van je leven aan porno denkt; het gaat om wát je denkt. Als je denkt: “Oh, ik hou van porno kijken” of “Wanneer ben ik eindelijk vrij?”, zul je je ellendig voelen. Denk je in plaats daarvan: “YIPPEE! Ik ben vrij!”, dan zul je gelukkig zijn.

“Wanneer gaat het kleine monster dood?”

De dopamine-flush verdwijnt snel uit je lichaam, maar het is onmogelijk om te zeggen wanneer je lichaam ophoudt met het voelen van de lichte fysieke ontwenning van dopamine. Dat lege, onzekere gevoel is identiek aan normale honger, depressie of stress. Porno versterkt dit alleen maar. Daarom weten mensen die met de wilskrachtmethode stoppen nooit zeker of ze er vanaf zijn, zelfs nadat hun lichaam geen dopamine-ontwenning meer ervaart. Als ze normale honger of stress voelen, zegt hun brein nog steeds dat dit een reden is om weer naar porno te kijken. Het punt is dat je niet hoeft te wachten tot de drang weg is, want het is zo licht dat je het nauwelijks merkt. Het is slechts een gevoel van “iets willen”. Als je de tandarts verlaat, wacht je toch ook niet tot je kaak geen pijn meer doet? Natuurlijk niet, je gaat gewoon verder met je leven. Hoewel je kaak nog steeds pijn doet, ben je opgelucht.

Wacht niet tot de ontwenning verdwijnt, want dan creëer je twijfel door jezelf steeds af te vragen: “Hoe lang duurt dit? Ben ik echt vrij als ik me nog steeds zo voel?” Angst is de werkelijke oorzaak van de drang. Wachten tot je leven beter wordt na het stoppen creëert twijfel. Ontwenning is onmerkbaar, tenzij je er bang voor bent. Neurologische verbeteringen zijn langzaam, dus als je wacht op een ander gevoel, lijkt het alsof er niets gebeurt, wat twijfel creëert.

” Het ‘moment van verlichting/openbaring’ is nog niet aangebroken.”

Als je erop wacht, creëer je weer een nieuwe fobie. Ik ben ooit drie weken gestopt met de wilskrachtmethode. Toen ik een oude vriend sprak, vroeg hij hoe het ging. “Ik heb drie weken overleefd” antwoordde ik. Hij vroeg: “Wat bedoel je met ‘overleefd’?” Ik verduidelijkte: “Ik heb drie weken geen porno gekeken.” Hij zei: “Wat ga je doen, de rest van je leven overleven? Waar wacht je op? Je hebt het al gedaan, je bent een niet-gebruiker.” Ik dacht: “Hij heeft absoluut gelijk, waar wacht ik op?” Helaas, door mijn gebrek aan begrip van de verslaving, viel ik al snel weer terug, maar de boodschap was duidelijk: je wordt een niet-gebruiker zodra je je browser sluit. Het belangrijkste is dat je vanaf het begin een gelukkige niet-gebruiker bent.

“Ik verlang nog steeds naar porno.”

Dan gedraag je je heel dom. Hoe kun je beweren dat je een niet-gebruiker wilt zijn en tegelijkertijd zeggen dat je naar porno verlangt? Dat is een tegenstrijdigheid. Als je zegt dat je porno wilt, zeg je dat je een gebruiker wilt zijn. Niet-gebruikers willen niet naar die vieze websites gaan. Je weet al wat je wilt zijn, dus stop met jezelf straffen.

“Ik heb ervoor gekozen om buiten het leven te staan.”

Waarom? Het enige wat je hoeft te doen, is stoppen met jezelf vernietigen en in plaats daarvan energie opdoen. Je hoeft helemaal niet te stoppen met leven. Het is simpel: de komende dagen heb je een lichte schok in je leven. Je lichaam zal de bijna onmerkbare ontwenning voelen van de vraag naar een dopamine-stoot. Bedenk dit: je bent er niet slechter aan toe dan je al was. Dit is wat je je hele leven hebt gevoeld, elke keer dat je sliep, in de kerk was, in de supermarkt of in de bibliotheek. Het leek je niet te storen toen je nog een gebruiker was, en als je niet stopt, zul je deze stress voor de rest van je leven blijven voelen.

Porno en orgasmes maken gelegenheden niet beter; ze ontnemen juist plezier van gelegenheden. Zelfs als je lichaam nog steeds naar dopamine hunkert, zijn maaltijden en sociale gelegenheden geweldig. Het leven is prachtig — ga naar sociale gelegenheden, zelfs als er naakte dansers zijn. Onthoud dat jij niet degene bent die iets mist, zij zijn dat. Elk van hen zou dolgraag in jouw schoenen willen staan, als ze maar wisten hoe. Geniet ervan om het stralende middelpunt van de aandacht te zijn. Het stoppen met porno is een geweldig gespreksonderwerp, en je kunt een geheime vreugde voelen die zij niet kennen. Je vrienden en kennissen zullen verbaasd zijn om te zien dat jij, voorheen teruggetrokken en vermoeid, nu gelukkig en opgewekt bent. Je zult vanaf het begin van het leven genieten; je hoeft niet jaloers te zijn op pick-up artists, zij zullen jou benijden — als ze maar wisten hoe je het deed.

“Ik ben ellendig en prikkelbaar.”

Dit komt doordat je de instructies niet goed opvolgt. Zoek uit welke je verkeerd hebt begrepen. Sommige mensen begrijpen en geloven alles wat er is geschreven, maar beginnen nog steeds met een gevoel van somberheid, alsof er iets verschrikkelijks aan de hand is. Je doet niet alleen wat je graag zou willen doen, maar ook wat elke gebruiker op de planeet zou willen doen. Bij elke methode van stoppen probeert de ex-gebruiker een bepaalde gemoedstoestand te bereiken, dus elke porno-gerelateerde gedachte moet worden gevolgd door: “YIPPEE! IK BEN VRIJ!” Als dat je doel is, waarom wachten? Begin in die gemoedstoestand en verlies die nooit meer. Er is geen alternatief.

“Ik had een goede week / maand / zes maanden, maar ik zit weer in de val.”

Onthoud, angst is de oorzaak van de drang. Toegeven aan een drang voedt de angst, waardoor het verzwakte kleine monster sterker wordt en de niet-gebruiker bang maakt dat hij voor altijd verslaafd is. In werkelijkheid is hun begrip van de hersenspoeling niet veranderd, maar ze hebben dopamine aan het denkproces toegevoegd. Dit is letterlijk ‘vooruitvallen’, maar het is een fout in het opvolgen van de instructies. Begrijp waar het misging en vier het feit dat je weet wat je moet doen.

29.1 De checklijst

Als je deze instructies opvolgt, kun je niet falen:

Doe een plechtige belofte dat je nooit meer online je harem bezoekt, of kijkt naar statische foto’s, vrede sluit met erotische afbeeldingen, of iets bekijkt dat bovennatuurlijke prikkels bevat. Houd je aan deze belofte.
Houd dit helder in je gedachten: Er is absoluut niets om op te geven. Hiermee wordt niet bedoeld dat je er beter aan toe zult zijn als niet-PMO’er (dat wist je al), en ook niet dat je er toch wat plezier of een steun in vindt. (nee er is geen rationele reden om aan PMO te doen) . Wat wel wordt bedoeld, is dat er geen echt plezier of steun in PMOen zit. Het is slechts een illusie, zoals je hoofd tegen een muur slaan om plezier te hebben wanneer je stopt.
Er bestaat niet zoiets als een “ware PMO’er”. Je bent gewoon een van de honderden miljoenen die in de subtiele val zijn getrapt. Net als de miljoenen andere ex-PMO’ers die ooit dachten dat ze niet konden ontsnappen, ben jij ontsnapt.
Als je ooit in je leven de voor- en nadelen van PMO zou afwegen, zou de overweldigende conclusie altijd zijn: “Stop ermee. Je bent een dwaas!” Dat zal nooit veranderen. Het is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven. Nadat je de juiste beslissing hebt genomen, martel jezelf niet door te twijfelen. Pascal’s gok past perfect op PMO, geen kans op verlies, grote kans op winst, en grote kans om verlies te vermijden.
Probeer niet om niet aan porno te denken, of je zorgen te maken dat je er constant aan denkt. Elke keer dat je eraan denkt, of dat nu vandaag, morgen of de rest van je leven is, denk: “JOEPIE! IK BEN EEN NIET-PMO’ER!”
Gebruik geen enkele vorm van alternatief. Daag jezelf niet uit door je laptop naast je bed te houden terwijl je slaapt. Vermijd geen toneelstukken, films of tijdschriften. Verander je levensstijl op geen enkele manier puur omdat je gestopt bent. Als je bovenstaande instructies opvolgt, zul je snel het ‘moment van openbaring’ ervaren, maar:
Wacht niet op het ‘moment van openbaring’. Ga gewoon door met je leven, geniet van de hoogtepunten en ga om met de dieptepunten. Je zult merken dat het moment in een mum van tijd zal komen.