Hoofdstuk 3 Waarom is het moeilijk om te stoppen?

Alle gebruikers voelen alsof iets kwaadaardigs hen in zijn greep heeft. In het begin is het een simpele kwestie van “Ik stop, maar niet vandaag.” Uiteindelijk gaan we geloven dat we niet genoeg wilskracht hebben om te stoppen, of dat er iets inherent is aan porno dat we nodig hebben om van het leven te kunnen genieten. Pornoverslaving is als proberen uit een gladde put te klimmen: zodra we bijna de top bereiken en het zonlicht zien, glijden we weer naar beneden als onze stemming daalt. Uiteindelijk openen we onze browser en terwijl we masturberen, voelen we ons verschrikkelijk.

Vraag een gebruiker: “Als je terug kon gaan naar de tijd voordat je verslaafd raakte, met de kennis die je nu hebt, zou je dan aan porno zijn begonnen?” Het antwoord zou zonder twijfel “ZEKER NIET!” zijn.

Vraag een doorgewinterde gebruiker, iemand die internetporno verdedigt en niet gelooft dat het schadelijk is voor de hersenen of dat het de dopamine-receptoren beïnvloedt: “Moedig je je kinderen aan om porno te kijken?” Opnieuw zou het antwoord “ZEKER NIET!” zijn.

Porno is een buitengewoon raadsel. Zoals eerder gezegd, het probleem is niet het uitleggen waarom het makkelijk is om te stoppen, maar waarom het moeilijk is om te stoppen. Het echte probleem is uitleggen waarom iemand het blijft doen nadat ze zich bewust zijn van de neurologische schade. Een deel van de reden waarom we beginnen, is omdat er al tientallen miljoenen mensen mee bezig zijn, maar al deze mensen zouden willen dat ze nooit waren begonnen. Ze vertellen ons dat het is als leven in de tweede versnelling. We geloven niet echt dat ze er niet van genieten, omdat we het associëren met vrijheid of ‘seksuele voorlichting’, en we doen ons best om zelf verslaafd te raken. Vervolgens brengen we de rest van ons leven door met anderen vertellen dat ze het niet moeten doen en proberen we zelf de gewoonte af te leren, vaak denkend dat we uniek zijn in dit probleem.

We besteden ook een aanzienlijk deel van onze tijd aan het voelen van hopeloosheid en ellende. Door onszelf te ‘onderwijzen’ met het bovennormale, gaan we de koude beelden verkiezen en verlangen we ernaar, zelfs als warme, echte ervaringen beschikbaar zijn. Door de constante pieken en dalen van dopamine veroorzaakt door PMO (Pornografie, Masturbatie, Orgasme), veroordelen we onszelf tot een leven van isolatie, prikkelbaarheid, woede, stress, vermoeidheid, en seksuele disfunctie. Door porno te gebruiken, zonder de beste aspecten van seks en verbondenheid, eindigen we met gevoelens van ellende en schuld.

Sterker nog, lezen over de verslavende en destructieve eigenschappen van internetporno, hier en op andere sites, maakt ons nog zenuwachtiger en hopelozer! Wat voor soort hobby is het waarbij je tijdens het doen wenst dat je het niet deed, en wanneer je het niet doet, ernaar verlangt? Gebruikers verafschuwen zichzelf elke keer dat ze lezen over hypofrontaliteit en desensitisatie, elke keer dat ze het achter de rug van hun vertrouwde partner doen, en elke keer dat ze zichzelf er niet toe kunnen brengen om te sporten na een sessie overdag. Een verder intelligent en rationeel mens brengt al zijn dagen door in zelfverachting. Maar het ergste van alles is: wat krijgen gebruikers ervoor terug om te leven met deze vreselijke zwarte schaduwen in hun achterhoofd? Absoluut niets!

Je denkt misschien: “Dat is allemaal goed en wel, ik weet dit, maar als je eenmaal verslaafd bent aan deze dingen, is het heel moeilijk om te stoppen.” Maar waarom is het zo moeilijk? Sommigen zeggen dat het door de krachtige ontwenningsverschijnselen komt, maar zoals je snel zult ontdekken, zijn de werkelijke ontwenningsverschijnselen in feite heel mild. En dit wordt duidelijk wanneer je bedenkt dat veel PMO’ers hun hele leven hebben geleefd en zijn gestorven zonder ooit te beseffen dat ze verslaafd waren.

Sommigen zeggen dat internetporno gratis is en dat de mensheid daarom deze biologische schat moet claimen, maar dit is onwaar—het is verslavend en werkt net als elke andere drug. Vraag een gebruiker die zweert dat hij alleen van ‘erotica’ zoals Playboy-magazines geniet, of hij ooit de grens heeft overschreden naar ‘onveilige porno’. En als ze helemaal eerlijk zijn, zouden ze bekennen over de keren dat ze die grens hebben overschreden, in plaats van helemaal niet te gebruiken.

Genot heeft er niets mee te maken. Ik geniet van rivierkreeft, maar ik heb nooit het punt bereikt waarop ik elke dag rivierkreeft moest eten. Bij andere dingen in het leven genieten we ervan terwijl we ze doen, maar we zitten niet rond met een gevoel van gemis als we ze niet doen.

Sommigen zeggen:
“het is educatief!” Dus hoe heeft het ervoor gezorgd dat je als persoon groeide? “Het zorgt voor seksuele bevrediging.!” Dus waarom isoleert het je en zorgt het voor onverzadigbare verlangens? “Het is een gevoel van opluchting!” Bevrijding van de stress van het echte leven? Oké, voor een uur, voordat het allemaal weer op je neerstort? En welke stress heeft het daadwerkelijk weggenomen? “Het helpt mij slapen” Waarom kunnen anderen dan prima slapen zonder het te gebruiken? Er zijn veel wetenschappelijk aangetoonde methoden om slaap te fixen, en nog meer. Velen geloven dat porno verveling verlicht, maar verveling is een gemoedstoestand. Porno zal je snel laten wennen aan het zoeken naar nieuwigheden, waardoor je steeds meer verveeld raakt totdat je uiteindelijk meedoet aan die eindeloze zoektocht naar het juiste filmpje. Hierdoor word je steeds meer geconditioneerd om alles te zoeken dat nieuw is, sterke emoties oproept en uiteindelijk schokkende sensaties oproept.

Sommigen zeggen dat ze het alleen doen omdat hun vrienden en iedereen die ze kennen het ook doet. Als dat zo is, bid dan dat je vrienden niet beginnen hun hoofden af te hakken om een hoofdpijn te genezen! De meeste gebruikers die erover nadenken, komen tot de conclusie dat het gewoon een gewoonte is. Dit is eigenlijk geen verklaring, maar als je alle gebruikelijke, rationele verklaringen hebt uitgesloten, lijkt het de enige overgebleven uitvlucht. Helaas is het net zo onlogisch. Elke dag van ons leven veranderen we gewoontes, sommige daarvan zijn heel plezierig. We zijn gehersenspoeld om te geloven dat PMO (Pornografie, Masturbatie, Orgasme) een gewoonte is en dat gewoontes moeilijk te doorbreken zijn.

Zijn gewoontes moeilijk te doorbreken? Bestuurders in de VS hebben de gewoonte om aan de rechterkant van de weg te rijden, maar wanneer ze naar het buitenland reizen, doorbreken ze die gewoonte met nauwelijks enige moeite. En als je een nieuwe baan krijgt, neem je een andere routine aan, dus je gewoontes veranderen. Dit kan even wennen zijn, maar het is niets vergeleken met het doorbreken van een levenslange strijd met pornoverslaving. We maken en breken gewoontes elke dag van ons leven, dus waarom vinden we het moeilijk om een gewoonte te doorbreken die ons een gevoel van gemis geeft als we het niet doen, schuld als we het wel doen, en een gewoonte die we toch graag zouden willen doorbreken, terwijl het enige wat we hoeven te doen is ermee stoppen?

Het antwoord is dat porno geen gewoonte is, het is een verslaving! Daarom lijkt het zo moeilijk om ‘ermee te stoppen’. De meeste gebruikers begrijpen verslaving niet en geloven dat ze echt plezier of steun halen uit porno. Ze denken dat ze een echt offer brengen als ze stoppen.

De mooie waarheid is dat zodra je de ware aard van pornoverslaving en de redenen waarom je het gebruikt begrijpt, je er gewoon mee stopt, zo simpel is het. Binnen drie weken zal het enige mysterie zijn waarom je het nodig vond om zo lang porno te gebruiken en waarom je andere gebruikers niet kunt overtuigen hoe fijn het is om geen PMO’er te zijn!

3.1 De duistere Val

Internetporno is een subtiele en verraderlijke valstrik die de mens heeft bedacht waarbij onze biologie wordt misbruikt voor iets waar het niet voor gemaakt is (zoals drugs). Sommigen van ons worden zelfs gewaarschuwd voor de gevaren, maar we kunnen niet geloven dat we er niet van genieten. Maar wat brengt ons er eigenlijk toe om het te proberen? Vaak zijn het de gratis video’s van amateurs en professionals die delen, en zo wordt de val gezet. Als we in plaats daarvan waren gewaarschuwd voor de gevaren voordat we zelfs maar die eerste blik hadden geworpen, zouden de alarmbellen hebben gerinkeld.

Maar die alarmbellen gaan niet af. Misschien is het de schokkende aard van veel video’s die ons jonge brein geruststelt dat we nooit verslaafd zullen raken, denkend dat: omdat we er niet van genieten, we kunnen stoppen wanneer we maar willen. Of misschien zorgt het ogenschijnlijk onschuldige karakter van softmateriaal ervoor dat we geen alarmbellen horen, net zoals een geraffineerde zwendelaar ons kan manipuleren om ons denken te sturen. Als intelligente wezens zouden we dan begrijpen waarom de helft van de volwassen bevolking systematisch verslaafd raakt aan iets dat ons vermogen om te presteren ondermijnt. Nieuwsgierigheid brengt ons dichter bij de drempel van verslaving, maar we durven niet op de thumbnails te klikken die we bekijken, uit angst dat ze ons ziek zullen maken of ons op een gevaarlijk en immoreel pad zullen brengen. En als we per ongeluk toch op een van die video’s klikken, is ons enige verlangen vaak om zo snel mogelijk van de pagina weg te komen, terwijl we tegelijkertijd nog nieuwsgieriger worden.

Zodra dit proces is begonnen, zitten we vast. Vanaf dat moment proberen we de rest van ons leven te begrijpen waarom we het doen, vertellen we onze kinderen dat ze er niet mee moeten beginnen, en proberen we soms zelf te ontsnappen. De val is zo ontworpen dat we alleen proberen te stoppen na een ‘incident’, of dat nu is vanwege seksuele problemen, verlies van een baan of relatie, gebrek aan motivatie, of gewoon het gevoel een paria te zijn. Zodra we stoppen, ervaren we meer stress door de ontwenningsverschijnselen, en de methode waarop we vertrouwde om die stress te verminderen, is nu niet meer beschikbaar.

Onze vastberadenheid om te stoppen blijkt dan wankel. Na een paar dagen van kwelling overtuigen we onszelf ervan dat het een slecht moment is om te stoppen, en besluiten we te wachten op een periode zonder stress, wat bij aankomst onze oorspronkelijke reden om te stoppen wegneemt. Natuurlijk zal die periode nooit volledig komen, en we beginnen te geloven dat ons leven steeds stressvoller wordt. We verlaten de bescherming van onze ouders, en de stress van werk, huishouden, hypotheken, het kopen van een woning en het opvoeden van kinderen begint ons leven te overspoelen. Maar dit is een illusie. De meest stressvolle delen van het leven van elk wezen zijn eigenlijk de vroege kindertijd en adolescentie.

We verwarren verantwoordelijkheid vaak met stress. Het leven van een gebruiker — net als dat van een drugsverslaafde — wordt automatisch stressvoller omdat porno ons niet ontspant of stress verlicht, zoals sommigen ons willen laten geloven. Het tegenovergestelde is waar: het veroorzaakt meer stress naarmate we blijven gebruiken, met elke schuldige nachtelijke sessie die meer lasten toevoegt. Zelfs gebruikers die de gewoonte opgeven — zoals velen een of meerdere keren in hun leven doen — kunnen een perfect gelukkig leven leiden, om vervolgens toch weer in de val te trappen. Als we ons weer in het pornomaze begeven, wordt ons denken vertroebeld en besteden we de rest van ons leven aan pogingen om te ontsnappen. Velen slagen erin, maar vallen later alsnog in de verraderlijke val.

Het oplossen van het probleem van pornoverslaving is een raadsel. Het is complex en moeilijk. Maar zodra je de oplossing ziet, is het simpel en zelfs leuk, en vraag je je af waarom je daar niet eerder aan hebt gedacht! EasyPeasy bevat de oplossing voor dit raadsel en leidt je uit het doolhof, zodat je er nooit meer in verdwaalt. Het enige wat je hoeft te doen is elke instructie nauwkeurig opvolgen. Als je echter een verkeerde afslag neemt door hoofdstukken over te slaan, of door het boek razendsnel door te nemen zonder zorgvuldig en bewust te lezen, dan zijn de rest van de instructies zinloos.

Iedereen kan het gemakkelijk vinden om te stoppen, maar we moeten eerst de feiten vaststellen. Nee, geen feiten die je bang moeten maken, er is al meer dan genoeg informatie beschikbaar. Als dat je zou stoppen, zou je al gestopt zijn. Maar waarom vinden we het moeilijk om te stoppen? Om dat te beantwoorden, moeten we de echte reden weten waarom we nog steeds porno gebruiken, en dat komt neer op twee factoren. Dit zijn:

• Natuur en internetporno.

• Maatschappelijke hersenspoeling.

Porno-gebruikers zijn intelligente, rationele mensen. Ze weten dat ze enorme risico’s voor de toekomst nemen, dus besteden ze veel tijd aan het rechtvaardigen van hun ‘gewoonte’. Maar diep vanbinnen weten porno-gebruikers dat ze zichzelf voor de gek houden. Ze beseffen dat ze nooit behoefte hadden aan porno voordat ze eraan verslaafd raakten. De meesten herinneren zich dat hun eerste ‘blik’ een mix was van afkeer en nieuwsgierigheid naar iets nieuws. Daarna gaan ze zich specialiseren in het vinden, filteren en opslaan van websites, en werken ze hard om verslaafd te raken.

Wat nog het meest frustreert, is het gevoel dat niet-verslaafden — de meeste vrouwen, oudere mannen, en mensen in landen waar snel internet niet beschikbaar is — niets missen en de situatie zelfs lachwekkend vinden. Door deze factoren in de volgende hoofdstukken te ontleden, zul jij ook de verraderlijke valkuil begrijpen!